Bianca Seekles klimt op naar TBI

Bron: Marc Doodeman, Cobouw | Naar het originele artikel

Een paar maanden geleden werd bekend dat Hendrik de Haan bestuursvoorzitter wordt van TBI. De Haan komt bij TBI-onderneming Eekels vandaan, een bedrijf uit Kolham, Groningen. Seekles, sinds 2016 directievoorzitter bij ERA Contour, treedt op 1 september ook toe tot de raad van bestuur, als directeur bouw.

Waarom wordt Bianca Seekles geen voorzitter? Seekles grijnst: “Dat zegt iedereen tegen mij. Toen de vraag kwam of ik in TBI-bestuur wilde, zei ik in eerste instantie: ik kom alleen als voorzitter. Dat is ook een beetje wie ik ben natuurlijk.”

Etalage

Maar de relatief onbekende De Haan (57) werd voorzitter. Misschien dat Seekles (49) na hem aan de beurt is. “Daar hebben we het niet echt over gehad." Dan: “Het is natuurlijk wel zo: Ik ben gewend om voorzitter te zijn. Dus het is natuurlijk wel anders.”

Maar ze zag ook genoeg uitdaging in een nieuwe rol als directeur bouw. Daarin kan ze misschien wel meer invloed uitoefenen dan als bestuursvoorzitter. “Ik denk dat wij als stichting echt het meest bijzondere concern van Nederland kunnen zijn", zegt ze, verwijzend naar de maatschappelijke rol en betrokkenheid van de stichting die TBI is.

Klimaatfonds

“Veel mensen weten niet dat TBI een stichting is”, zegt Seekles. Zo heeft de stichting al tientallen jaren een studiefonds waar kinderen van werknemers een beroep op kunnen doen. Onlangs zijn er twee nieuwe fondsen gestart. Een klimaatfonds: om initiatieven, ook buiten TBI om, te steunen. En een praktijkfonds dat bedrijven helpt jonge mensen op te leiden voor de bouw.

Seekles: “Ik vind het tof om te kijken of het mij lukt om die duurzame en sociale kant van TBI nog veel zichtbaarder te maken. Ook met het oog op ons personeel. Ik ben heel erg van de marketing. Hoe krijg je de beste mensen aan je gebonden? Ik denk dat de nieuwe generatie veel meer voor maatschappelijke impact gaat.”

Kruisbestuiving

De in Rotterdam-Zuid geboren en getogen ERA-directievoorzitter heeft impact maken bovenaan haar to-dolijst staan. “Ik ben graag toekomstgericht. Verandering, of het nou over inclusie gaat of over de brede maatschappelijke opgave waar we voor staan, daar kom ik mijn bed voor uit.”

Ze ziet het voor zich. “Als ik straks commissaris ben bij verschillende TBI-ondernemingen, dat ik al die bedrijven wat meer kan inspireren. Een soort adviserende rol. Van oudsher is natuurlijk zo'n functie als commissaris wat meer controlerend. Ik hoop daarin een beetje verandering aan te kunnen brengen.” Kruisbestuiving wil ze.

“Als je een stichting bent en niet beursgenoteerd, dan heb je een langetermijnscope. Waarom denk je dat ERA altijd al in de stedelijke vernieuwing actief is? Dat is omdat er niet morgen geld verdiend hoeft te worden.” Begrijp haar niet verkeerd. “Er moet wel geld verdiend worden natuurlijk.” TBI zag de winst verkruimelen door grote verliezen op infraprojecten. “Dat willen we verbeteren. Maar ik ben overtuigd dat als je het goede doet, dat je dan veel geld verdient.”

Karakter

Zo wil ze ruimte maken voor “andersdenkenden”. In de bouw lijken de mensen naar haar smaak iets te veel op elkaar. Veel mannen in blauwe pakken. Ze ziet graag een goede mix van mannen, vrouwen en iedereen die zich anders definieert, maar ook een variatie aan etniciteiten, opleidingsniveaus en typen mensen. “We zeggen altijd: het is de kracht van karakter. Bij ASML doen ze dat heel goed, in het extreme. Daar heb je mensen die heel apart zijn. Ik denk dat dat een verschil kan maken.”

Ook Seekles zelf is in de veelal conservatieve bouwwereld een andersdenkende. Bij ERA heeft ze een heel divers team om zich heen. Dat is volgens haar beter dan alleen maar jaknikkers. “Ik heb nogal een mening. Als iedereen ‘ja en amen’ tegen mij zou zeggen, dan gaat het hier niet goed. Je moet mensen hebben die tegen je zeggen: doe jij eens even normaal, Seekles. Want ja, ik heb soms hemelbestormende ideeën en die moeten wel een beetje ingekaderd worden.”

Klimaat, dat is een onderwerp waar je als bouwconcern grote stappen mee moet maken, vindt Seekles. Het concern gaat met de directeuren van alle TBI-ondernemingen op klimaatreis, met de trein naar Zwitserland. “Daar lopen we in vijf dagen naar twee verschillende gletsjers en slapen we onderweg in een tentje. Het is natuurlijk ook wel een beetje afzien, want het is tien uur lang lopen, stijl omhoog. En je loopt vaak in stilte.” Een eerste lichting directeuren ging al vooruit en hun ervaringen werkten aanstekelijk. “Een soort olievlekwerking, echt fantastisch."

Aanstekelijk

Zo’n klimaatreis gaat volgens Seekles ook over “transformatief leiderschap”. “Hoe zorg je ervoor dat wat je zelf ervaart ook door die hele club van bijna zevenduizend mensen bij TBI gevoeld wordt? Met al die verschillende typen mensen, en veel techneuten die misschien niet van nature denken: 'goh, verandering, leuk.'”

Seekles zou graag zien dat TBI de lat op het gebied van duurzaamheid hoger legt. Het is alle hens aan dek om de klimaatcrisis beheersbaar te houden. “De urgentie is hoog en misschien zijn we al te laat.” Neem het statement van adviesbureau Copper8, eind vorig jaar. “Zij zeiden: ‘wij werken niet meer mee aan nieuwbouwprojecten die onder NAP liggen.’” Dat vindt Seekles nou prikkelend.

Maar hoe principieel kun je als groot bedrijf zijn? “Als je werkt voor derden - voor een andere ontwikkelaar of voor een belegger - hoe ga je dan voor elkaar krijgen dat je het juiste doet?” Het is volgens haar een illusie dat TBI morgen alles anders doet. “We moeten met elkaar de tijd nemen om te begrijpen wat we moeten doen en hoe we dat moeten doen. En dat je er dan wel gaat komen.”