Diversiteit

'Toon lef als het gaat om je loopbaan!' 

TBI wil de komende jaren meer vrouwen aantrekken en door laten stromen naar management en directieposities. In dit kader portretteren we een verschillende vrouwen die werken bij een van de bedrijven van TBI. Vandaag Rosalie de Boer - Ontwikkelingsmanager sociaal fysieke aanpak bij Synchroon.

Rosalie de Boer (1974) stapte in mei 2020 doelbewust aan boord bij de projectontwikkelaars van Synchroon. In haar zoektocht naar een ‘waarde gedreven’ gebiedsontwikkelaar kwam ze hier terecht. “De markt was goed en er waren meer mogelijkheden, zodat ik echt ‘vanuit mijn hart’ kon kiezen. Mijn kennismaking met de directie gaf voor mij de doorslag.” Ze praat enthousiast over haar keuze: “Synchroon combineert op een mooie manier zachte waarden met een zakelijke insteek. En dat is past precies bij wat ik belangrijk vind.” Na haar studie Biomedische Wetenschappen ontdekte ze dat de wereld buiten het laboratorium haar beter paste. Ze kwam erachter dat ze energie krijgt van het werken aan grote betekenisvolle trajecten waarbij je toch voortgang kunt boeken en snelle resultaten halen. “Een complexe combinatie.” Zo belandde ze in de huisvestingswereld. In haar huidige werk aan de sociale en fysieke opgaven in corporatiewijken en -buurten brengt Rosalie haar operationele achtergrond samen met haar zakelijke en nuchtere inslag. “Uiteindelijk draait het voor mij om mensen die fijn wonen en leven in buurten. Het ‘Buurtleven!’ zoals we dat bij Synchroon noemen.”

Bepalende fase 

Haar kennismaking in de wereld van woningbouw en gebieds- en projectontwikkeling startte in 2001 als coördinator bij een niet commercieel kamerbemiddelingsbureau voor studenten in Utrecht. Een plek waar ze veel heeft geleerd. “Ik had enorm veel ruimte en kon alles doen. Van het schrijven van een strategisch plan, het ontwikkelen van campagnes tot gesprekken voeren met studenten en hun ouders.” Met deze ervaring op zak zette zij later bij Ymere een aparte portefeuille studentenhuisvesting op. “Ik vond het toen ook al leuk om me te verdiepen in de belevingswereld van bewoners; hoe willen studenten wonen en welke producten horen daarbij. Zo ging ik altijd op de fiets of met het openbaar vervoer naar een locatie toe om de beleving te ervaren.” 

Met haar aanpak kwam ze al snel in aanraking met het conceptontwikkelteam van Ymere. “Het was een bepalende fase in mijn loopbaan. Ik leerde er om met een team alle elementen bij elkaar te brengen om tot bijzondere gebiedsconcepten te komen.” Zo ontwikkelde ze voor studerende topsporters een eigen campusconcept waar zij sport, een dagelijkse gezonde levensstijl en hun studie naadloos kunnen combineren; De Eretribune in Amsterdam-West. “Alles is op elkaar afgestemd.” Het is ook de tijd dat zij er voor koos om weer de boeken in te duiken en de Master City Developer (MCD) te gaan doen. “Ik was met mijn opleiding Biomedische Wetenschappen een (concept)ontwikkelaar zonder achtergrond in de stedelijke ontwikkeling.” Ze zette voor twee jaar haar sociale leven ‘op nul’ om het vak diepgaand te leren. 

Zakelijkheid en ziel

Als Ontwikkelingsmanager bij Bouwfonds Property Development (BPD) bouwde ze verder aan haar kennis. “Bij BPD had ik de ruimte om veel te leren.” Zo heeft ze een concept voor gezinsappartementen bedacht, maar ook een nieuwe samenwerkingsvorm opgezet om - samen met andere marktpartijen - een complexe gebiedsontwikkeling op gang te brengen. Daarnaast werkte ze aan het door het burgerinitiatief Nieuw Leids Bolwerk geïnitieerde gebiedsontwikkeling in Leiden maar ook aan het Binckhorstgebied in Den Haag. “Daar wordt een industrieel gebied getransformeerd naar een woonwijk. Een super complex traject waarbij de ambities en belangen van allerlei partijen met grondposities bij elkaar kwamen en je dus niet zonder elkaar kon ontwikkelen.” Ook in deze functie stond voor haar het belang van waarden centraal; ‘zakelijkheid en ziel’ noemt ze dat. 

Flexibiliteit

Rosalie woont samen met haar man en hun dochter van 8 in Amsterdam. “We hebben een samengesteld gezin met twee stiefzonen van 24 en 26 jaar.” Flexibiliteit en een goede werk-privé balans is voor ambitieuze werkende ouders belangrijk. “Vanaf de start hebben wij de zorgtaken samen gelijkwaardig verdeeld: Hij kookt, ik doe de was. Hij werkt in principe 4 dagen en ik 4,5 dag.” Flexibiliteit is ook iets dat zij verwacht van een werkgever. Toen zij bij haar vorige werkgever de woensdagmiddag thuis wilde zijn kon dat aanvankelijk niet. ‘Jouw mannelijke collega’s met kinderen werken ook gewoon 5 dagen’ werd er gezegd. “Dat is toch niet meer van deze tijd!” 

Vrouw in een mannenwereld

Met al haar jarenlange werkervaring in de projectontwikkeling is Rosalie gewend om als vrouw te werken in een mannenwereld. “Het heeft me nooit belemmerd.” Tegelijkertijd heeft ze wel haar lessen geleerd. “Als jonge vrouw werd ik in het begin onderschat”, vertelt ze. “Leuk is dat niet. Zo had ik in de tijd dat ik manager studentenhuisvesting was een afspraak met twee heren die ik ophaalde bij de receptie. Ze hadden duidelijk niet in de gaten dat ík de manager was waar ze mee hadden afgesproken. Het werd pas echt gênant toen ze me vroegen waar de manager bleef.” Het voordeel was dat Rosalie na dit incident eenvoudig haar zaken kon regelen.” Ze geeft aan dat het echt niet altijd gemakkelijk en leuk is om jezelf in een door mannen gedomineerde omgeving staande te houden. Ze heeft ook vrouwelijke collega’s zien veranderen.”

Zeg niet steeds sorry

Tips voor vrouwen en mannen heeft Rosalie voldoende. De eerste tip komt direct over haar lippen: “Zeg geen sorry!”. Vrouwen hebben de neiging om steeds sorry te zeggen, legt ze uit; “Niet doen! Ook niet als je te laat binnenkomt. Maak je niet klein.” De tweede tip ligt in dit verlengde: “Schenk in een vergadering niet voor iedereen koffie in. Het zijn geen gasten die je thuis ontvangt!” Daarmee versterk je het impliciete beeld dat vrouwen graag pleasen. Haar volgende tip is van een andere orde: “Blijf vooral jezelf en ga je niet opeens ‘mannelijk’ gedragen.” Rosalie benadrukt dat het juist belangrijk is dat vrouwen hun vaak meer verbindende kwaliteiten inzetten. “Ik voer graag ‘hart-tot-hart’ gesprekken waarbij ik met mannen en vrouwen praat over wat hen drijft en waar ze van wakker liggen. Niet alleen met collega’s, maar ook met samenwerkingspartners en andere betrokkenen. Deze gesprekken zijn persoonlijker, gaan dieper en blijven je daarom bij. Ze maken dat je sneller begrip voor elkaar hebt en vanuit een gezamenlijk belang tot een visie komt. En dat leidt uiteindelijk tot een beter plan om uit te voeren” 

Diversiteit is noodzaak

Al snel komt Rosalie op een volgende tip: Toon lef als het gaat om je loopbaan. “Twijfel is goed, maar stilstand niet.” Ze doelt daarbij op vacatures waarbij vrouwen twijfelen of zij voldoende matchen en voldoen aan alle gevraagde competenties. “Terwijl een man zich met bravoure in de strijd werpt, zijn vrouwen vaak terughoudend om te solliciteren op een uitdagende functie. “Durf het wel te doen en zorg ervoor dat je steeds toch een stap zet en lef toont.” Ze vraagt zich af of we wel de juiste advertenties gebruiken en inclusieve sollicitatiegesprekken voeren. Hoe maak je een advertentie die vrouwen, maar ook mensen uit andere culturen aanspreekt? Wie laat je aan het woord? Kies je voor een standaard advertentie, of maak je een filmpje? En wie voert het gesprek? “Vanuit een TBI-vrouwennetwerk zouden we hierbij kunnen adviseren en zelfs iemand bij sollicitatiegesprekken kunnen laten aanhaken om advies te geven en te reflecteren. Daarmee zouden we eenvoudig een stap kunnen zetten om meer vrouwen aan te trekken.” Want dat TBI en Synchroon zouden floreren met meer vrouwen op bepalende posities is voor Rosalie helder: “Diversiteit is noodzaak als we de complexe bouw- en gebiedsopgaven goed op willen pakken.”